12. Potansiyelinizi Keşfedin ve Hayallerinizi Gerçekleştirin
Bu hikayenin kaynağı Dr. Aladdin Ali'nin "İlham Verici Hikayeler ve Büyük Anlamlar" adlı kitabıdır.
Fatih'in kadim semtlerinden birinde, ikindi güneşi, cumbalı evlerin üzerine yorgun ve uzun gölgeler bırakırken, Hüseyin isminde bir adam, adımlarını her zamanki mahalle manavına doğru yönlendirdi. Yüzünde, kimsenin okuyamadığı bir sırrın ağırlığı vardı. Birkaç kilo domates, biraz yeşillik aldı. Nasırlaşmış elleriyle uzattığı taze yüz liralık banknotu manav Ahmet Amca’ya verirken, bu sıradan alışverişin, kendi ruhunun karanlık bir köşesini aydınlatacak bir imtihanın başlangıcı olduğunu nereden bilebilirdi?
Hikaye
Ahmet Amca, yetmiş yıllık ömrünün her çizgisini yüzünde taşıyan, alnı secdeden nurlu, gönlü tok bir adamdı. Hüseyin’in uzattığı parayı aldı. Lakin o gün, İstanbul’un nemli sıcağı, Hüseyin’in avucundaki teri paranın üzerine bir mühür gibi basmıştı. Ahmet Amca, paranın mürekkebindeki o garip dağılmayı fark edince, kalbine ince bir sızı düştü. Mesele yüz liranın kıymeti değildi; mesele vebaldi, kul hakkıydı, zana atılan bir lekeydi. Vicdanı, "Hüsnüzan esastır," dese de, tecrübesi "İhtiyat iyidir," diye fısıldıyordu. Gönlü daralarak, durumu zabıtaya bildirmekten başka çare bulamadı.
Gelen memurlardan biri, elindeki sahte banknotu evirip çevirirken, mesleğinin verdiği tecrübeden öte bir ferasetle mırıldandı: “Bu işi her kim yaptıysa, eline sağlık ama nefsine yazık etmiş. Bu bir hünermiş, heba olmuş.”
Bu söz, bir ipucu oldu. Hüseyin’in evine varıldığında, bir köşede, ruhu karartan kalpazanlık aletleri bulundu. Lakin odanın diğer ucunda, eski bir bezin altında, görenin kalbini titreten bir sır daha vardı: Her biri sanki ilahi bir ilhamla çizilmiş, renkleri ve ışığıyla bakanı başka âlemlere götüren üç adet tablo.
Hakikat o an anlaşıldı: Hüseyin, aslında fırçasıyla harikalar yaratabilecek, Allah vergisi bir yeteneğe sahip bir sanatkârdı. Lakin o, bu cevheri, bu paha biçilmez hazineyi, değersiz kâğıtları taklit etme yolunda ziyan etmişti. Gaflet, basiretini örtmüştü.
Asıl imtihan ise daha yeni başlıyordu. Zabıta, el koyduğu o üç tabloyu bir müzayedeye çıkardı. Her bir eser, sanatın kadrini bilenlerin ellerinde değerini buldu ve toplamda on altı bin liraya satıldı. Her şeyi başlatan o sahte yüz liranın yanında ne kadar da acı bir tezat!
Bu haber, demir parmaklıklar ardındaki Hüseyin’in ruhuna bir şimşek gibi düştü. O an, bir ömür sürecek bir iç muhasebe başladı. Gözlerinin önünden, sahte bir banknotun ince çizgilerini çizerken nefessiz kaldığı, ruhunu daralttığı saatler geçti. Sonra, o tabloları yaparken zamanı ve mekânı unuttuğu, fırçasından tuvale sadece boya değil, kendi ruhunu da akıttığı o vecd dolu anları hatırladı. Bir yanda üç kuruşluk bir menfaat uğruna işlenen cürüm, diğer yanda helalinden kazanılacak bir servet ve ardında bırakılacak ölümsüz bir isim vardı.
Anladı ki, en büyük hırsızlığı manav Ahmet Amca’ya değil, kendi nefsine karşı işlemişti. Allah’ın ona bahşettiği en değerli hazineyi, kendi potansiyelini çalmıştı. Zamanını, itibarını ve en acısı, ruhundaki o saf sanat aşkını soymuştu. Yargıcın karşısında başı öne eğikken, dudaklarından dökülenler bir itiraftan çok, parçalanmış bir ruhun feryadıydı: "Ben bu cezayı hak ettim efendim. Zira ben, başkasını soymadan evvel, kendi özümü soydum."
Hikâyeden Süzülen Bilgece Söz
- En büyük hırsız kapını kıran değil, ruhundaki cevheri çalan gafletindir.
- Allah vergisi yetenek bir tohumdur; ya bereketli bir toprağa eker ölümsüz bir ağaç yetiştirirsin ya da bir anlık heves için öğütür, ziyan edersin.
- Gözü elindeki sahte kâğıt parçasına takılan, gönlündeki paha biçilmez hazineye kör kalır.
- Değerin, taklit edebildiklerinde değil, yalnızca senin yaratabildiklerinde saklıdır.
- Ziyan edilmiş yeteneklerle döşeli yollar, daima pişmanlığa çıkar.
- En ağır zincir, gaflet uykusundan uyandığında fark ettiğin, kendi kendine vurduğun prangadır.
- Zaman, sahte olanın mürekkebini kurutur, hakikinin ise renklerini daha da canlandırır.
- Küçük ve gayrimeşru bir menfaat, koca bir ömrün tuvalinde onarılması en zor lekeyi bırakabilir.
- Her hüner, sahibinin omzuna yüklenmiş bir vebaldir: Ya seni yüceltir ya da ağırlığıyla ezer.
- İnsanın uyanışı, başkalarını aldattığını sandığı anda aslında en çok kendini kandırdığını anladığı an başlar.
Türk Gençlerine Yönelik Pratik Öneri
- Kendi ‘Cevherini’ Keşfet: Yeteneğinin ne olduğunu bul. Bu, resim yapmak, kod yazmak, güzel konuşmak veya iyi bir dost olmak olabilir. Onu bul ve ismini koy.
- Küçük Adımlarla Başla: Kimse bir gecede usta olmaz. Her gün yeteneğine 15 dakika ayır. Bir paragraf yaz, bir satır kod ekle, bir fırça darbesi at. Süreklilik, mükemmellikten daha önemlidir.
- Bir Usta veya Rehber Bul: Alanında iyi olan, ahlakına güvendiğin birini takip et. Ondan ilham al, yol yordam öğren. Bu, bir öğretmen, bir yazar veya sanal ortamda takip ettiğin bir uzman olabilir.
- Kısa Yollardan ve Kolay Kazançtan Sakın: Hızlı ve emeksiz gibi görünen her yol, içinde mutlaka bir tuzak barındırır. Sabırla ve alın teriyle inşa edilen her şey daha kalıcı ve bereketlidir.
- Zamanını Bir Değer Olarak Yönet: Gün içinde zamanını nereye harcadığını not al. Seni hedefine yaklaştırmayan, potansiyelini çalan "zaman hırsızlarını" (sosyal medya, boş meşgaleler vb.) tespit et ve sınırla.
- Kendi Kendine Muhasebe Yap: Haftada bir kez dur ve düşün: "Bu hafta yeteneğime ne kattım? Hangi adımı attım?" Bu küçük sorgulamalar, rotada kalmanı sağlar.
- Taklit Etme, Üret: Başkalarından ilham al ama asla kopyalama. Kendi üslubunu, kendi sesini, kendi imzanı oluşturmaya çalış. En değerli olan, sana ait olandır.
- Eserlerini Biriktir (Portfolyo Oluştur): Yaptığın işleri (yazı, çizim, proje vb.) dijital veya fiziki bir dosyada biriktir. Bu, hem ilerlemeni görmeni sağlar hem de gelecekte bir kanıt olarak sunabileceğin bir hazineye dönüşür.
- İtibarını ve Güvenilirliğini Koru: Yeteneğin ne kadar büyük olursa olsun, karakterin ve güvenirliğin olmadan bir hiçtir. Verdiğin sözü tut, dürüst ol. En büyük sermayen budur.
- Yeteneklerini İnsanların Hayrına Kullan: Sahip olduğun hüneri, sadece kendin için değil, ailene, topluma ve insanlığa fayda sağlayacak şekilde kullanmanın yollarını ara. Paylaşılan yetenek, bereketlenir.
Şiirle çarpan bir gönül
CEVHER ve PİŞMANLIK
Hünerli bir ressam, bir sokakta gezerdi,
Fırçasıyla tuvale hayatı çizerdi.
Ama o, bu cevheri bir pula değişerdi,
Sahte yüz liralık banknotlar üretirdi.
Bir manavdan aldı, taze sebzeler verdi,
Nemli parayı, tezgâhın üstüne serdi.
Yaşlı manav baktı, ‘Bu işte bir dert,’ derdi,
Mürekkep akmıştı, şüphe kalbi delerdi.
Zabıta geldi, ‘Bu iş çok ustaca,’ derdi,
İzini sürdüler, evine giriverdi.
Bir köşede zulayı, üç tablo gizlerdi,
Her biri görenin aklını başından silerdi.
Tablolar satıldı, büyük para ederdi,
On altı bin lira, bir servete değerdi.
Bu haber mahpusa bir şimşek gibi erdi,
Pişmanlık ateşi, yüreğini ezerdi.
İnsan en çok kendi nefsini rencide ederdi,
Kendi potansiyelini, kendi heba ederdi.
Haramdaki bir kuruş, helal bini giderdi,
Gaflet perdesi, gerçeği gizler örterdi.
Asıl servet cepte değil, kalpte birikirdi,
Doğru seçim yapan, menziline tez ererdi.
Emanet edilen hüner, bir imtihan dönerdi,
Kötüye kullanan, sonunda dizin döverdi.
Zaman en adil yargıç, hükmünü tez verirdi,
Sahtekârlık sarayı, temelinden çökerdi.
Bir anlık tamah, bir ömür boyu kederdi,
Vicdanın sesi, uykuları bölerdi.
Genç arkadaşım, yeteneğini tez bilirdi,
Ona sabır suyuyla her gün emek verirdi.
Kısa yoldan köşeyi dönen, çabuk düşerdi,
Alın teriyle pişen, muradına ererdi.
Karakterin imzan, itibarın senederdi,
Güven bir kez sarsılırsa, bir daha zor dönerdi.
Helal lokma az olsa da, bereketi yeterdi,
Huzur en büyük zenginlik, her şeye bedeldi.
Geçmişin hatası, geleceğe ders verirdi,
Umutsuz olma hiç, her karanlık biterdi.
Doğruluk en keskin kılıç, her kapıyı delerdi,
Kendi hikâyenle sen, bu dünyaya değerdi.
CEVHER ve ZİYAN
Bir sanatkâr varmış, hüneri cihan,
Fırçasından doğarmış nice kahraman.
Lakin nefsine uymuş, aldanmış bir an,
Yanlış bir sevdaya olmuş kurban.
İkindi vaktiydi, solarken zaman,
Varmış bir köşede manav bir dükkân.
Yüzlük bir banknotu uzatmış o an,
Alnından ter damlar, içi heyecan.
Parayı alınca durmuş ihtiyar can,
Mürekkep dağılmış, gönlünde güman.
Bu işte bir hile seziyor vicdan,
Zabıtayı çağırmış, kalmamış derman.
Memurlar gelince o gizli mekân,
Görmüşler bir yanda aletler, ziyan.
Bir yanda ise üç tablo, nuruyla yanan,
Hayretle bakakalmış onlara bakan.
Müzayedeye çıkmış o üç armağan,
On altı bin liraymış onu kazanan.
Hapiste duyunca haberi, o an,
Yıkılmış, ağlamış, olmuş çok pişman.
"Yazık ettim," demiş, "benimle koşan,
O büyük yeteneğe oldum bir düşman.
Başkası değilim, kendimi soyan,"
İşte böyle bitmiş o acı roman.
Herkesin içinde gizlidir umman,
Ona bir yol çizer irade, iman.
İnsanı yücelten veya alçaltan,
Kendi kalbine yazdığı fermandır, inan.
Haramda huzur yok, her kazanç yalan,
Helal bir lokmadır insana kalan.
Yetenek dediğin büyük imtihan,
Vebali ağırdır, anlarsa insan.
Kısa yollar tuzak, sonu hep hüsran,
Değersiz bir pula satılır vicdan.
Değerin odur ki ardında kalan,
Bir hoş sada olsun, güzel bir destan.
Ey Türk genci, artık gafletten uyan!
Değerli olan sensin, geçmeden zaman.
Aldanma dünyanın rengine kanan,
En büyük servettir, kendine sayan.
Sabırla çalışıp, alnınla kazanan,
Yorulunca Hak'ka, O'na dayanan.
Yeteneklerini hayırda kullanan,
Olur bu dünyada kâmil bir insan.
Haydi, fırçanı al, geleceği boyayan,
Kötü söze değil, sevgiye doyan.
Zulmün karşısında bir aslan olan,
Şimdi senin vaktin, şimdi tam zaman!
Erişim Bağlantıları
Hikayenin sesli, görüntülü ve yazılı versiyonlarına aşağıdaki platformlardan ulaşabilirsiniz:
Telif Hakkı © 2025, Dr. Aladdin Ali'in orijinal metninden ilhamla, Dr. Aladdin Ali tarafından yapılan bu edebi tercüme ve yeniden yorumlamanın tüm hakları mahfuzdur. İçeriğin, kısmen veya tamamen, yazarın yazılı izni olmaksızın kullanılması, kopyalanması veya yeniden yayımlanması, bu edebi ve ilmî çalışmaya gösterilen emeğin ve fikrî mülkeyetin korunması amacıyla yasaktır.
